مواظب باشید ، همیشه چشمی است که مراقب شماست

من ، جاسوس اجاره ای هستم . اگر بخواهم کمی رسمی تر خودم را معرفی کنم می شود کارآگاه خصوصی . اما نه چیزی شبیه پوآرو یا شرلوک هولمز . نه آنقدر هوش و زکاوت دارم که از کنار هم گذاشتن دکمه و تار مو و فیلتر سیگار و شورت مامان دوز پی به ماهیت قاتل ببرم و نه آنقدر محبوب هستم که مانند خانم مارپل مدام به خانهء این و آن دعوت شوم و چایی بخورم و قاتل پیدا کنم. از کاراگاهی تنها چیزی که در من متبلور شده است همان بخش جاسوسی است و بس. این هم چیز جدیدی نیست. اولین تجربهء غیر تخصصی من بر می گردد به 4 سالگی ام ، زمانیکه که بطور تصادفی برادر بزرگترم ، رابرت ، را دیدم که با چوب بیس بال به جان پشتیهای مبل جلوی تلویزیون افتاده بود و به خیال خودش آنها را به سزای اعمالشان می رساند. وقتی مادر به خانه برگشت و با پشتیهای تکه تکه شده رو برو شد، من با همان زبان کودکی ام شرح کاملی از وقایع را ، مو به مو ، با شمارش تعداد و زوایای ضربات ، برایش بازگو کردم. نتیجه آن شد که رابرت تا یک هفته از بستنی بعد از شام محروم شد ، بدون آنکه بداند مادر چگونه تمام جزئیات شیرین کاریش را می داند.

من ، جاسوس اجاره ای هستم . تاکیدم بر واژه اجاره ای بخاطر آن است که مانند تمام چیزهای اجاره ای دیگر هیچگونه تعهد ، مسئولیت و احساسی نسبت به مشتریانم ندارم. من پول می گیرم تا خواسته آنها را برآورده کنم. اینکه در آینده چه بر سر چه کسی می آید نه به من ارتباطی دارد و نه حتی علاقه ای به دانستنش دارم. خانهء اجاره ای اصلا برایش مهم نیست که شما ، شاید ، مادری داشته باشید که سالیان سال است در شهر دیگری چشم به راه شماست تا ، شاید ، به ملاقاتش بروید و آخرین روزهای عمرش را در کنارش سپری کنید. چیزی که برایش ارزش دارد حضور موقتی شما و پرداخت اجاره بها است و بس . فاحشهء اجاره ای اهمیتی نمی دهد که شما همسری دارید که در کنار فرزندانتان ، در کنار میز شام ، در کنار مبلمان دو نفره تان ، در کنار عکس دسته جمعی قاب شده به دیوار خانه تان ،  منتظر بازگشت شما به خانه است. چیزی که برایش ارزش دارد حق الزحمهء همخوابگی موقتی و بی عشقی است که در ازای خدمتش به شما دریافت می کند. من ، جاسوس اجاره ای هستم . شاید روزی شما مشتری ، یا سوژهء من باشید. مواظب باشید ، همیشه چشمی است که مراقب شماست.